ಎನೂ ಬರೆಯದಿರೊದು

ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದ ಬರೆಯಬೇಕು ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು ಆದರೆ ಬರೆಯಲು ಆಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳು ಹಲವಾರು ಇದ್ದವು ಅದರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾದವು ಕೆಲಸ,ಎನುಬರೆಯಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿಯದೆ blank ಆಗಿದ್ದ ಮೆದುಳಿನ creative ಭಾಗ. ಅದಕ್ಕೆ ಈಗ ಜನ ದಿನಕ್ಕೆ ೫-೬ ಕತೆ ಯಾ ಕವನ or ವಾರಕ್ಕೊಂದು ಕಾದಂಬರಿ ( ನಮ್ಮ ತಲೆಮಾರಿನವರಾದ್ರೆ ದಿನಕ್ಕೆರಡು blog) ಬರಿತಿದ್ದೊರು ಯಾಕೆ sudden ಆಗಿ ಬರಿಯೊದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಅಜ್ನಾತವಾಸಕ್ಕೆ ಹೊಗುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯೊಣ ಅಂತ ಮನಸು ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ನನಗನ್ನಿಸಿದಂತೆ TOP 4 reasons for ಎನೂ ಬರೆಯದಿರೊದು

* ಸೋಮಾರಿತನ (ಯಾರು type ಮಾಡ್ತಾರೆ ಅನ್ನೋ ಉದಾಸೀನ)
* ಬರೆದೂ ಬರೆದೂ ನಮ್ಮ ಮೆದುಳು ಬರೆಯುವ ಬಗ್ಗೆ ಆಲೊಚಿಸಿದರೆ ಸಾಕು ಗರಂ ಆಗಿ loose control ಥರಾ ಅಡೊಕ್ಕೆ ಶುರು ಮಾಡೊತ್ತೆ.
* ಮೆದುಳಿನ creative ಭಾಗ ಒಂದು ಥರದ tank , ಎಲ್ಲಾ ideas ಒಂದು ಸಲ ಸೋರಿಹೋದರೆ ಮತ್ತೆ ತುಂಬಲು time ಬೇಕು.
* ಕೆಲಸ,ಕೆಲಸ ,ಕೆಲಸ
ನಿಮಗೂ ಬರಿಯದೆ ಇರೋದಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಎನಾದ್ರು Reason ಇದ್ರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ.

ಅಂದ ಹಾಗೆ ರಾಘವೇಂದ್ರ ಖಾಸನೀಸ ಅನ್ನೊ ಕತೆಗಾರ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಇದ್ದ್ದಾರೆ .ಅವರು ಸುಮಾರು 25 ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದು some 20 odd ಕತೆಗಳು.ಕೆಲವು ಸಾಹಿತಿಗಳು ತಿಂಗಳಿಗೆ 20 ಕತೆ/ಕವನ ಬರೆಯುತ್ತ್ತಾರೆ. ಆದ್ರೆ ಕನ್ನಡದ ಶ್ರೇಷ್ಟ ಕತೆಗಾರರ ನೆನಪು ಬಂದಾಗ ಖಾಸನೀಸರ ಹೆಸರು Top 3 ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತದೆ

ಗಂಗೂಲಿಯೆಂಬ ಶಪಿತ ರಾಜಕುಮಾರನ ಮಗಳ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ

ಬ್ಯಾಟ ನೇವರಿಸಿ ಎದೆಗಪ್ಪಿಕೊಂಡ ಗಂಗೂಲಿಯ
ಮಗಳ ಕಣ್ಣಂಚಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹನಿ ನೀರು.
ಸದಾ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಮುಗಿಸಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಅಪ್ಪನ
ತೊಡೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಮಗಳದೇ ಕಾರುಬಾರು.

ಅಪ್ಪ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಬ್ಯಾಟ್ ಕಿಟ್ ಒಳಗಿತ್ತು,
ನಾನು ಎದೆಗಪ್ಪಿ ಕುಳಿತಿರುತಿದ್ದೆ.
ಈಗ ಬ್ಯಾಟ್ ಎದೆಗಪ್ಪಿದೆ,
ನಾನು ಮೂಲೆಗೆ ಎಂಬ ಅಳಲು.

ಯಾವಾಗ ಶರ್ಟ್ ಬಿಚ್ಚಿ ಮತ್ತೆ ಬೀಸುವೆ?
ಯಾವಾಗ ಬ್ಯಾಟ್ ಮತ್ತೆ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಳುವೆ?
ಯಾವಾಗ ಶಾಪ ತೊಲಗಿ ಮತ್ತೆ ಆಡುವೆ?
ಎಂದು ಕಲಕತ್ತಾದ ಯುವರಾಜನ ಚಿಂತೆ.

ಸದಾ ಬ್ಯಾಟನಪ್ಪಿ ಟಿ.ವಿ.ಯ ಎದುರು
ಹತಾಶನಾಗಿ ಕುಳಿತು ಹಳೇ ಪಂದ್ಯದ
ವೀಡಿಯೋ ನೊಡುತ್ತಿರುವ ತಂದೆಯ ಪಕ್ಕದಲಿ
ಕುಳಿತ ಮಗಳ ಮುಖ ಸೋತು ಬಿದ್ದಿತ್ತು.

ತಂಡದಲಿ ಸ್ಥಾನ ಸಿಗಲಿ,ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ನನ್ನ ಮೌಲ್ಯ ತೋರಿಸುವೆ
ಎಂದು ಗಂಗೂಲಿಯ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ.
ಅಪ್ಪ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡಲಿ ,ಬ್ಯಾಟ್ ಮೂಲೆಗೆ ಹೋಗಲಿ,
ನನ್ನ ಪುನಃ ಎದೆಗಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲಿ ಎಂದು ಮಗಳ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ.

ಹೀಗೊಂದು ಪ್ರೇಮ ಕಥೆ...

ಆತನಿಗೆ ಜಗವೆಲ್ಲ ಅಂಧಕಾರ.ಎನೇನೂ ಕಾಣದು.ಆತನಿಗೆ ತನ್ನ ಮೇಲೆ ಬೇಸರ,ಜಿಗುಪ್ಸೆ.ಈ ಕುರುಡು ಜೀವನಕ್ಕಿಂತ ಸಾವೇ ಮೇಲು ಎಂದು ಗೊಣಗುತ್ತಿದ್ದ.ಅತನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವವರು ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಅವಳೊಬ್ಬಳ ಹೊರತಾಗಿ.ಆಕೆಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು ಅವನಿಗೆ ಕಣ್ಣಿಲ್ಲವೆಂದು. ಆದರೂ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸುತಿದ್ದಳು. ತನಗೆ ದೃಷ್ಟಿ ಭಾಗ್ಯ ದೊರತ ದಿನವೆ ಆಕೆಯನ್ನು ಮದುವೆ ಆಗುವುದಾಗಿ ಆತ ಹೇಳುತಿದ್ದ.
ಅದೆಂಥಾ ಪವಾಡವೋ ಎನೋ? ಅವನಿಗೆ ಎಕಾಎಕಿ ಒಂದು ದಿನ ದೃಷ್ಟಿ ಬಂತು. ಎರಡೂ ಕಣ್ಣುಗಳು ಕಾಣಿಸತೊಡಗಿದವು.ಅಷ್ಟು ದಿನ ತನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಹುಡುಕಲಾರಂಭಿಸಿದ.ಕೊನೆಗೂ ಆಕೆ ಸಿಕ್ಕಳು. ಆತನ ಜಂಘಾಬಲವೇ ಉಡುಗಿಹೋಯಿತು.ನೋಡಿದರೆ ಆಕೆಗೆ ಎರಡೂ ಕಣ್ಣುಗಳಿಲ್ಲ! ಆತನಿಂದ ಮಾತು ಬಾರದಿದ್ದನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಆಕೆ ಕೇಳಿದಳು-"ನನ್ನನ್ನು ಮದುವೆ ಆಗ್ತೀಯಾ?".
"ಈ ಕುರುಡಿಯನ್ನು ಮದುವೆ ಆಗುವುದುಂಟಾ?,ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲಾ .ನಿನ್ನಂಥ ಕುರುಡಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಲಾರೆ" ಎಂದು ಬಿಟ್ಟ.ಆಕೆಗೆ ದುಃಖ ತಡೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗಲಿಲ್ಲ.ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅತ್ತಳು .ಕೊನೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಆತನೆಡೆಗೆ ಕೈ ಬೀಸುತ್ತಾ "ಮದುವೆಯಾಗದಿದ್ದರೆ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಬಿಡು.ನನ್ನನ್ನು ನೀನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ.ಆದರೆ ನನ್ನೆರಡು ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಜೋಪಾನವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿರು" ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹೊರಟು ಹೋದಳು.

What happens to a dream deferred?

What happens to a dream deferred?
does it dry up like a raisin in the sun?
or fester like a sore?...
And then run?
does it stink like a rotten meat?
or crust and sugar over...Like a syrupy sweet?
Maybe it just sags like a heavy load?
OR
DOES IT EXPLODE?

ಇವತ್ತು ನಾನು ಬಹಳ ಅತ್ತುಬಿಟ್ಟೆ

ಚಿನ್ನಾ,
ಇವತ್ತು ನಾನು ಬಹಳ ಅತ್ತುಬಿಟ್ಟೆ.
ನಿನ್ನ ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲ.
ನಿನ್ನ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲ.
ನಿನ್ನ ನಗು ನನ್ನನ್ನ ಕಾಡಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೂ ಅಲ್ಲ.
ನಿನ್ನ ಬಿಂಬ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿರುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೂ ಅಲ್ಲ.
ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಬದುಕಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರುವುದಕ್ಕೆ...

(ಕನ್ನಡ ಶಾಯರಿಯ ಸಾಗರಕ್ಕೆ ನನ್ನದೊಂದು ಹನಿ ಕಾಣಿಕೆ)

WALKING IN THE RAIN….

"I love walking in rain, because no body can see me crying.”
Magical line by Charlie Chaplin.
I just feel this is the line we all will feel at least once in our life that it is the line made for us.
I don't know about others but I felt many times this was line which summarized my situation in game of life…
life is like time ...it goes on whether you are willing or not .it does not care about your mood, pain, happiness, sorrow joy no sir it does not count anything ..
It clears the hurdles in its way to reach the ultimate destination of “DEATH”.

Hmmm…I still Love walking in rain. For the reason what ever it is….
Charlie,
Just praying that your reason should not be my reason….
Any way …yeh life hai Kuch bhi hosaktha hai….

But still … I LOVE WALKING IN THE RAIN….
WALKING IN THE RAIN

ಐಶ್ವರ್ಯ

"ಮದ್ಯಪಾನ , ಧೂಮಪಾನ , ಹೆಣ್ಣಿನ ಧ್ಯಾನ ಇವನೆಲ್ಲಾ ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಬಿಡೊಕಾಗೊಲ್ಲ"
"ಎಲ್ಲಾ OK ಮದುವೆ ಯಾಕೆ..ಏಳು ಹೆಜ್ಜೆ ನಡೆದಿದಕ್ಕೆ ಏಳು ಜನ್ಮದ ಶಿಕ್ಷೆ ನಾ.."
ಇದೆಲ್ಲಾ ಉಪ್ಪಿಯ ಗೀತೊಪದೇಶ ಹೆಣ್ಣಿನ ಬಗ್ಗೆ....ಯಾವುದ್ರಲ್ಲಿ ಅಂತೀರಾ so called STAR DIRECTOR ಇಂದ್ರಜಿತ್ ಲಂಕೇಶ್ ನ ಹೊಸ ಚಿತ್ರ "ಐಶ್ವರ್ಯ"ದಲ್ಲಿ. ಉಪ್ಪಿ ಹೊಸ hair style , ಮಾಡೆಲ್ ಕಂ heroine ದೀಪಿಕಾ ಪಡುಕೋಣೆ ಬಿಟ್ಟರೆ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಹೊಸತು ಎನು ಇಲ್ಲ . simply ಹಳೆ ಹಳಸಿದ ಹೆಂಡ ಇನ್ NEW ಬಾಟಲಿ .

ಅಭಿಷೇಕ್ ಹೆಗ್ದೆ ಅಲಿಯಾಸ್ ಅಭಿ(ಉಪ್ಪಿ in new ..ultra new hairstyle) ಒಬ್ಬ ad agency manager. ಮೊದಲು ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡಿದ ಹುಡುಗಿ (ಡೈಸಿ ಬೋಪಣ್ಣ) ಕೈ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕೆ ಸ್ತ್ರಿ -ದ್ವೇಷಿ ಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ಅಗ ಅವನ ಆಫೀಸ್ ಗೆ assistant manager ಆಗಿ ಬರೋದೇ ಐಶ್ವರ್ಯ(ದೀಪಿಕಾ ಪಡುಕೋಣೆ ) . ಮೊದಲು ದ್ವೇಷ ..ನಂತರ ಪ್ರೀತಿ. ಉಪ್ಪಿ ಇನ್ನೇನು ಪ್ರೀತಿ ವಿಷಯ ಹೇಳಬೇಕು..ನಾಯಕಿಗೆ ಮಂಡ್ಯ ಹುಡುಗನೊಂದಿಗೆ ಮದುವೆ ನಿಶ್ಚಯ ಆಗಿರುತ್ತದೆ.ಮದುವೆ ದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ ನಾಯಕಿ ನಾಯಕನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ I LOVE YOU ಅನ್ನುತ್ತಾಳೆ.
ನಾಯಕ ಅವಳಿಗೊಸ್ಕರ ಮದುವೆ ಮಂಟಪಕ್ಕೆ ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ. ಅರ್ಧ ದಾರಿ ಯಲ್ಲಿ ನಾಯಕಿ -ನಾಯಕ ಭೇಟಿ ಆಗಿ ಸುಖಾಂತ.

ಈ ಕಥೆಗೆ ಹೊಸತನ ತರುವುದೇ ಡೈಸಿ ಮತ್ತು ದೀಪಿಕಾ. ಇಂದ್ರಜಿತ್ ಗೆ ನಾಯಕಿಯರ ಗ್ಲಾಮರ್ ಮತ್ತು ನಾಯಕನ ಇಮೇಜ್ ಎರಡನ್ನೂ ಬಳಸಿ ಪ್ರಚಾರಗಿಟ್ಟಿಸುವ ಕಲೆ ಗೊತ್ತಿದೆ.ಇದರಿಂದಲೆ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟು ಹೈಪ್ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು.ನಾಯಕಿಯ ಭಾವೀ ಮೈದುನನಾಗಿ ಬರುವ ಕೊಮಲ್ ಕುಮಾರ್ ಇರುವ 20 ನಿಮಿಷ ಚಿತ್ರದ ಹೈಲೈಟ್. thanx to ಕೊಮಲ್ ಕುಮಾರ್ .

ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಚಿತ್ರ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಮುಂದಿನ ಕಥೆ ನೀವು expect ಮಾಡಿದಂತೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಉಪ್ಪಿ ಅಭಿಮಾನಿಗಳೆ ಮೊದಲ ಅರ್ಧ ಗಂಟೆಲಿ ಉಪ್ಪಿ dialogue ಮುಗಿದು..ಶುರುವಿನಲ್ಲಿ ಸಿಹಿಯಾದ chewing gum ನಂತರ ಸಪ್ಪೆ ಆದಂತೆ ಚಿತ್ರ ಸಾಗುತ್ತದೆ.

ಎಚ್ಚರಿಕೆ : ಇದು ಉಪ್ಪಿ ಚಿತ್ರ ಅಂತ ಉಳಿದ ಉಪ್ಪಿ ಚಿತ್ರಗಳ ತರಹ ಇರಬಹುದು ಅಂತ expectationಗಳು ದಯವಿಟ್ಟು ಬೇಡ.
ಚಿತ್ರ ಹಿಟ್ ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಡೈಸಿ ಮತ್ತು ದೀಪಿಕಾ ಗ್ಲಾಮರ್ ಮತ್ತು ಉಪ್ಪಿ ಇಮೇಜ್ ಹೊರತು ಇಂದ್ರಜಿತ್ ನಿರ್ದೇಶನ ಅನ್ನೊ ಭ್ರಮೆ ಬೇಡ.

ಇಂದ್ರಜಿತ್ ಗೆ ವಿನಂತಿ: ತಮ್ಮ ಮುಂದಿನ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ನಾಯಕ ನಾಯಕಿರನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಸಮಯದ 1% ಆದರೂ ಕಥೆಗೆ ನೀಡಿ.

Those days

They say generation change happen Every 4 years...so trends change,lifestyle changes every 4 years ...
Then we (guys who have Year Of Bith 1980 - 1984) were probably last generation to enjoy child hood in pre -Liberalisation of INDIA( thanx to PVN and Manmohan singh )....
those were the days

When CHINNI-DAANDU(gulli-danda) and Goli (marbles),cricket were more popular than MORTAL COMBAT and other computer games ...

When we desperately waited for 'chandrakanta','ramayan','mahabharat' ....

When we waited for 'Champak' ,'tinkle','chandamaama',balamangala'....
When chitrahaar, vikram-betaal, potli baba ki,Rangoli were so fulfilling ...

When there was just one TV in every five houses ...

When bisleris were not sold in the trains and we were worrying if papas will get back into the train in time or not when they were getting down at stations to fill up the water bottle ...

When Maths teachers were not worried of our mummy’s and papas while slapping/beating us ...

When we were exchanging comics and stamps with friends...
When we were in AJJIMANE (nanihaal) every summer and loved flying kites and plucking and eating unripe mangoes ...

When one movie every Sunday evening on television was more than asked for...

When 50 paisa meant at least 10 toffees ...

When left over pages of the last years notebooks were used for rough work or even fair work ...

when Elder brother/sisters text books were inherited to us...

When 'chelpark' and 'natraaj' were encouraged against 'reynolds and family' ...

When the first rain meant getting drenched and playing in water and mud and making 'kaagaj ki kishtis' ...

When there were no phones to tell friends that we will be at their homes at six in the evening ...

When our parents always had 15 paise blue colored 'antardesis' and 5 paise machli wale stamps at home

When "AMBASSADOR", "MARUTI" ,"PREMIER PADMINI" were only cars ....

when "HAMAARA BAJAAJ" was The proud member of the family...



I really miss it... do U?

MAHATMA bole to BAPU ...SAB eDe log akka india ko chalate hai

ye BAPU,
aaj tera SATYAGRAHA ka 100th HAPPY BIRTHDAY hai.
apun ko patha hai 1905 ko isi din tumne south africa mein GORO ke khilaf satyagrah shuru kiyela tha...

tumne akka world ko bataya ki " laalach math karo.." .. lekin yeh eDa logone kya kiya laalach ka jad bole to Paise mein hi tera close up photo dala...

tune kaha tha na "BEYMAANI BIMAARI HAI" ..aaj dekh akka india bimar hai...apun log kitna "GET WELL SOON" cards bejega to bhi india yeh bimari se bahar nahi aayega...
pata hai re movie mein ek radio show se saara city tere raste par chalthi hai...lekin yeh Real Life hai..sab shyane hai..radio mein koi yessa bolega to radio off karke jaayega...


Ruling party bol reli hai ki tu hi unka adarsh hai aur tere satyagrah ka 100th HAPPY BIRTHDAY jhakhas manayega...
to saare TV wale bolte hai ki woh sab POLITICS ..vote keliye karela hai...baap
akka india eDa hogaya hai..BAPU

ab tu hi dekh woh "VANDEMAATARAM" ke liye in loge ne BHANKHAS machaya ..

baapu,
tune kaha ahimsa ko follow karne ke liye apun logo ko Daring hone ka..lekin kya yeh sab maar peet ..bomb blast...ney akka india ko hiladiya hai...

ye Baapu..sun sab ki vat lageli hai...
eisa ich chalaana toh akka Indai ka WAT lag jaayega...

I LOVE WALKING IN THE RAIN….

"I love walking in rain, because no body can see me crying.”
Magical line by Charlie Chaplin.
I just feel this is the line we all will feel at least once in our life that it is the line made for us.
I don't know about others but I felt many times this was line which summarized my situation in game of life…
life is like time ...it goes on whether you are willing or not .it does not care about your mood, pain, happiness, sorrow joy no sir it does not count anything ..
It clears the hurdles in its way to reach the ultimate destination of “DEATH”.

Hmmm…I still Love walking in rain. For the reason what ever it is….
Charlie,
Just praying that your reason should not be my reason….
Any way …yeh life hai Kuch bhi hosaktha hai….

But still … I LOVE WALKING IN THE RAIN….
WALKING IN THE RAIN

ARZ Hai

HAMESHA TERI KHYALO MEIN KHOYA NAHI REHTHA HOON
LEKIN TERE BINA KUCH YAAD NAHI AATA HAI

HAMESHA TERE BAARE MEIN SHAAYARI NAHI LIKTHA HOON
LEKIN MERE HAR SHAAYARI MEIN TUM HI TUM HO

ROJ AANKHE BAND KARKE SOTA NAHI LEKIN BANDH HAI AANKHE
DARR SEY KI KAHI KHOLU TOH GAYAB NA HOJAAVO TUM

TERE BINA JEE SAKTHAHOON LEKIN
BIN MATLAB JEENE SAI MAUTH ACCHI HAI

100 years, Infinite Voices

Vande Mataram! Vande Mataram!
Sujalam, suphalam, malayaja shitalam
Shasyashyamalam, Mataram!
Vande Mataram!

Shubhrajyothsna pulakitayaminim
Phullakusumita drumadala shobinim
Suhasinim sumadhura bhashinim,
Sukhadam varadam, Mataram!

Vande Mataram! Vande Mataram!


its hard to belive a song which was binding force for a Generation in a struggle against the outsiders...
is a BURNING ISSUE dividing the same people ...

oh..india..you have completely changed in 60 years...

Why is this happening..
have people changed their mind set ... or has song got a new interpretaion..


Any way "I bow to thee, Mother" ...to be precise "Vande mataram"

ಮಳೆ...ಮಳೆ...ಮಳೆ....

ಮಳೆ...ಮಳೆ...ಮಳೆ....
ಇಡೀ ವರ್ಷದ ತುಂಬಾ ಸುಂದರವಾದ ಋತು "ವರ್ಷಋತು".
ಯಾಕೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಮಳೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ನಾನು ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದದ್ದು ಅರೆ ಮಲೆನಾಡಿನಲ್ಲಿ (ಯಾಕೆ ಅಂದರೆ ಭೌಗೊಳಿಕವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಊರು ಕರಾವಳಿ ಮತ್ತು ಮಲೆನಾಡುಗಳ ನಡುವಿನ junction)..ಮಳೆ ಅಂದರೆ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಓಣಗದ ಚಿಂತೆ,ಹಪ್ಪಳ ಸಂಡಿಗೆ ಮಾಡಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂಬ ಚಿಂತೆ..ಮಳೆ ಅಂದರೆ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಪೇಟೆಗೆ ಹೋಗೋವಾಗ ಒದ್ದೆ ಯಾಗುವ ಚಿಂತೆ..ಮಳೆ ಅಂದರೆ ತಮ್ಮನಿಗೆ ಶಾಲೆಗೆ ರಜೆ ಸಿಕ್ಕಬಹುದು ಎಂಬ ಖುಶಿ...ರಜೆ ಸಿಕ್ಕಿದರೂ ಆಟ ಆಡೊಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ ಅನ್ನೊ ಚಿಂತೆ. ಆದ್ರೆ ಮಳೆ ಸಮಸ್ತ ಹಸಿರಿಗೆ ಚಿರುರೊಡೆವ ಜೀವದ್ರವ್ಯ.ಭೂಮಿಗೆ ಹಚ್ಚ ಹಸಿರಿನ ಹೊದಿಕೆ ಹೊದೆಸುವ ಸಂಗಾತಿ.
ಮಳೆ ನಿಮಗೆ ಯಾವ ಅನುಭವವನ್ನು ಕೊಡಬಹುದು..ಅದು ನಿಮಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು.. tip tip barsaa paani..paani ne aag lagaayi... ಅಂತ ನಿಮಗೆ ತನ್ನ ಸಿಂಚನದಿಂದ ಮೈ ಬಿಸಿ ಹೆಚ್ಚಿಸಬಹುದು. ಭಗ್ನ ಪ್ರೇಮಿಯ ಕಾದ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ತಂಪಾದ ಪನ್ನೀರ ಧಾರೆಯಾಗಿ ತಂಪು ನೀಡಬಹುದು ಅಥವಾ ಅವನ ದು:ಖದಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗಿ ಕಣ್ಣೀರಧಾರೆಯಾಗಬಹುದು.ನಿಮಗೆ ನಿದ್ದೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಮಳೆ ಸುರಿವ ಸದ್ದು ಜೋಗುಳವಾಗಬಹುದು.ಆಫೀಸ್ ಗೆ ತಡವಾಗಿ ಹೋಗಲು ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು. ಜೋಡಿಗಳಿಗೆ ಒಂದೇ ಕೊಡೆ ಹಿಡಿದು ನಡೆವ ಬಿಸಿಯಪ್ಪುಗೆಯ romantic ಅನುಭವ ನೀಡಬಹುದು.
ಪಾನಿ ರೇ ಪಾನೀ ರೇ ತೇರಾ ರಂಗ್ ಕೈಸಾ....

ಬದುಕು ಸಾಗಲೇಬೇಕು

ಬಿರು ಬೇಸಿಗೆಯ ಬಿರು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ
ಹೃದಯ ಕಳಕ್ಕೆಂದು ಬೇನೆಯಲಿ
ನೋವು ಕ್ಷಣವೊಂದರಲಿ ಮಾಯ
ಹಿಂದೆಂದು ಇಲ್ಲದಂತೆ ಹಗುರಾಯಿತು ಜೀವ

ಬದುಕ ಜಂಜಾಟದಿಂದ ಮುಕ್ತನಾಗಿ
ದೇವತೆಗಳೆಡೆಗೆ ನಸುನಗುತ್ತಾ ಹೊರಟೆ
ಅತ್ಮದಿಂದ ಪರಮಾತ್ಮನೆಡೆಗೆ
ಲೋಕದಿಂದ ಮುಕ್ತನಾಗಿ

ಕಣ್ಣೀರಧಾರೆಯ ಕಾಣುತಲಿತ್ತು
ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರ ನಲ್ಲೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳಲಿ
ಕಣ್ಣೀರು ನಿಲ್ಲಿಸ ಹೊರಟರೆ
ಸಿಗದಂತೆ ಹರಿದುಹೋಗುತಲಿತ್ತು

ಮರಳುವನೆಂದು ಕಾಡಿದೆ ಬೇಡಿದೆ
ಅವನ ಕಿವಿಗಳು ಕಿವುಡಾಗಿದ್ದವು.
ಹೃದಯ ಬಿಚ್ಚಿ ಅತ್ತೆ
ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಕುರುಡಾಗಿದ್ದವು

ಕಾಲ ನಡೆಯುತಲಿತ್ತು ದಿನಗಳು ಮಾಸಗಳಾದವು
ಮಾಸಗಳು ವರುಷಗಳಾದವು
ಏಕಾಂಗಿ ಬದುಕಿಗೆ
ಏಲ್ಲರ ಕಾಣಹೊರಟರೇ...

ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಗೆ ಮುದ್ದಿನ ಚಿಕ್ಕಮಗನಿದ್ದ
ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಹೊಸ ಸ್ನೇಹಿತರಿದ್ದರು
ನಲ್ಲೆಗೆ ಆತ್ಮಸಖ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ
ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣೀರು ಇಂಗಿತ್ತು

ಅವರ ನಗುವಿನ ಸಂತಸ ಎನಗಿತ್ತು
ತಿರುಗಿ ಬರಲು ಕಣ್ಣು ಮಂಜಾಗಿತ್ತು
ಯಾರಿಗೂ ನನ್ನ ಯೋಚನೆ ಇಲ್ಲದ ಬಗ್ಗೆ
ಅವರ ಕನಸಲಿ ಮರೆಯಾಗಿರುವುದಕ್ಕೆ

ತಿರುಗಿದರೆ ಹೃದಯಗಳು ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವು
ಅವು ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಹೃದಯಗಳು
ನಾನು ಅವರಲಿ ಬದುಕಿದ್ದೆ
ಚಿರಕಾಲ ಬದುಕುವೆ ಅವರ ಹೃದಯದ ತುಂಡಾಗಿ

ಹೊಸದಾಗಿ ಸೇರಿದವು ಕೆಲ ಹೃದಯಗಳು
ನನ್ನ ಪ್ರಾಣ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಿ
ನನ್ನ ಸ್ನೇಹದ ನೆನಪಿನಲಿ
ನನ್ನ ಒಡನಾಟ ಕಳಕೊಂಡ ದು:ಖದಲಿ

ಬಲುದೂರದಿ ಒಂಟಿ ಹೃದಯವೊಂದಿತ್ತು
ಸನಿಹಕೆ ಹೋದರೆ ಅದು ನನ್ನದಾಗಿತ್ತು
ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯಾಗಿತ್ತು.ನಾನು
ಬದುಕುತಿದ್ದೆ ಅವಳ ಮಿಡಿತವಾಗಿ

ಯಾವುದು ಬದಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಲೋಕದಲಿ
ಕಾಲದ ಹೊಯ್ಗೆ ಅವರ ದು:ಖವ ಮುಚ್ಚಿತ್ತು
ನಾನಿಲ್ಲದೆ ಬದುಕಲು ನಾನಿಲ್ಲದೆ ನಗಲು
ಹೃದಯ ಗಟ್ಟಿ ಮಾಡಿದ್ದರು

ಯಾರ ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ ಬದುಕು ಸಾಗಲೇಬೇಕು
ಪ್ರೀತಿಯ ಸೆಲೆ ಬತ್ತಿ ಹೋದ ಮೇಲೂ
ಬದುಕು ಹೀಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ.
ಇಲ್ಲದವರನ್ನು ನೆನಪಿನಿಂದ ಅಳಿಸುತ್ತಾ
------------------------
( ಸರಿತಾಳ ಆಂಗ್ಲ ಕವಿತೆಯ ಅನುವಾದ )
ಕವಿತೆ -

That's the way life is!
-------------------------

One bright summer afternoon
I felt a twisting pain in my heart
But that was just for a moment
And then I felt lighter than ever.

I was free from entangles of life
I smiled to the angels and sky
I was now a divine soul
Away from all the worldly affairs

But I could see the flood of tears
Of my parents, my friends and my love
I tried hard to stop them
But nothing could ever restore them.

I begged him to let me go back
But he listened to none
I cried my heart out
But he got himself blind.

Hours passed by and days turned to months
And hence a year passed by
With no sign of either of them
When I got to see all of them again

My parents were happy with my siblings
My friends had made new ones
My love had found his mate
No one there was shedding tears

I was happy to see them smile again
But I cried on my way back
For no one now thought of me
I was totally forgotten in their dreams

But then I saw two hearts following me
They were of my mom and dad
They said I was alive in them
And will be with them forever.

A few more hearts then joined them
They were of my very own friends
Who still have my memories afresh
Who still miss me in the crowd.

There stood far away a lonely heart
I went closer to find my heart within it
It was none other than my love
Who was living because of my heart beating in him

I now knew that nothing has changed
It’s only the time that has buried their sorrows
To smile in my absence to live without me
To be strong is all they have learnt.

Life keeps going no matter who is there
No matter how much you love one
You need to live when he is gone
That is the way life is!

ಜೀವನದ ಮೌಲ್ಯ ತಿಳಿ

ನಡೆಯುತ ಬರಲು ಯೋಚಿಸುತಿದ್ದೆ
ಮಾನವನೇಕೆ ಈ ರೀತಿ
ಸಿಗದಿರುವುದಕ್ಕೆ ಹಲುಬಿ
ಸಿಕ್ಕಿರುವುದನೆಲ್ಲಾ ಕಳೆದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ

ನದಿಯು ಹರಿಯುತಲಿತ್ತು ಸದ್ದಲಿ ಹಾಡುತ
ಮುಂದಿನ ಪಥದ ಚಿಂತೆ ಮರೆತು
ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ದಡಗಳ ತಡೆಗಳ ಮರೆತು
ತನ್ನ ಸ್ವಚ್ಹಂದ ಹರಿವನು ಅನುಭವಿಸುತ

ಗಾಳಿಯು ಪಿಸುಮಾತಿನಲಿ ಹೇಳುತಿದೆ
ಸುತ್ತಲೂ ಲೋಕವ ನೋಡು
ಗಾಳಿಗೆ ಚಂಚಲೆಯಾದ ಎಲೆಗಳು
ದುಂಬಿಯ ಝೇಂಕಾರ

ದೇವಸೃಷ್ಟಿಯೇ ನಿಗೂಡ
ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳು ಸಂತಸದಿ ಬದುಕುತಿವೆ
ಆದರೆ ಮನುಷ್ಯ ತೀರಾ ಹುಚ್ಚ
ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೆಲ್ಲವ ಪಡೆದು ಸಿಗದಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕೊರಗುತಿರುವ

ಬದುಕು ಕಳೆದುಹೋಗಲು ಬಲು ಚಿಕ್ಕದು
ಕಳೆದುಹೋಗುತಿದೆ ಈಗ ಗಡಿಬಿಡಿ ಜಂಜಾಟದಲಿ
ಕಳೆದುಹೋಗಿರುವ ಜೀವನದ ಮೌಲ್ಯ ತಿಳಿಯಲು
ಗೋರಿಯಲಿ ಮಲಗಿರುವವನನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿ ಕೇಳಿ ನೋಡು
-----------------------------------
( ಸರಿತಾಳ ಆಂಗ್ಲ ಕವಿತೆಯ ಅನುವಾದ )
ಕವಿತೆ -

KNOW THE VALUE OF LIFE!
------------------------

I was walking down the lane
Thinking that I was so insane
Always been cribbing for what I lacked
When all I had too got sacked.

The river was singing all the way
Least bothered what ahead did lay
Never sad for being limited by its bank
Always laughing at its prank.

The breeze did whisper something to me
Just look around in the woods and see
The fluttering leaves of the tree
Were adding to the humming tone of bee.

Strange that every creation of lord
Are happy without a single complaining word
But its this human so very mean
Never happy are they seen.

Life is too short to waste
You lose the valuable in haste
Know the value of what you have
From the one who is in grave!

ವಿರಹಿ ಹೃದಯಗಳ ನಲ್ಲ

ಸಾಸಿರ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಜೊತೆಗಿದ್ದರೂ
ಚಂದಿರನೊಂಟಿ.
ಸೂರ್ಯರಶ್ಮಿಯೊಡನೆ ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಹಾಲೆಯಾಡುತ,
ನಕ್ಷತ್ರ ಚಪ್ಪರದಲಿ ಹೊಳೆಯುತ.

ಬಹುದೂರದಿ ಹೊಳೆವ ತಾರೆಗಳಿದ್ದರೂ,
ಚಂದಿರನೇಕಾಂಗಿ .ಮೌನಿ ಅದರೂ
ಆಗಸದಿ ಹೊಳೆಯುತ ನಿಂತಿರುವ,
ಮುಗಿಲ ಚುಕ್ಕೆಯಾಗಿ ಮಿನುಗಿ.

ಇಳೆಯ ನಲ್ಲನಲ್ಲೆಯರ
ಹೃದಯ ಭಾರಕೆ ಹೆಗಲು ಕೊಡುತ,
ಮಂದಸ್ಮಿತನಾಗಿ ವಿರಹದ
ನೋವನು ಕೇಳುತಲಿರುವ.

ಹೊಳೆ ಹೊಳೆವ ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿಯೇ ಇರಲಿ,
ಅಕಾರ ವಿಕಾರದ ಅನಂತ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಸಂತೆಯೇ ಇರಲಿ,
ಅಗೆದಾಗ ಸಿಗುವ ಬೆಳಕಿನುಂಡೆಯಾಗಿ,
ವಿರಹಿ ಹೃದಯಗಳ ನಲ್ಲನಾಗಿ ಹೊಳೆವ ಚಂದಿರನೊಬ್ಬನೇ!
-----------------------------------
( ಸರಿತಾಳ ಆಂಗ್ಲ ಕವಿತೆಯ ಅನುವಾದ )
ಕವಿತೆ -
KING OF ALL THE LONELY HEARTS!
--------------------------------

Millions of twinkling stars around,
Still the moon stands there alone.
Sometimes hiding himself in sunlight,
Sometimes trying to smile with stars.

The stars are distant away,
And he has no one to speak.
Yet he does'nt lose his glory,
He stands there with a difference in the sky.

For all the lonely hearts on earth,
He is there to share the burden .
With a serene smile on face,
He listens to thier story.

However powerful may be the sun,
In whatever number may be the stars.
Yet no one can ever match him,
The king of all the lonely hearts!

ಓಣ ಮಹೋತ್ಸವ

Today is World Environment Day!
...take pride in the flowering trees, the green shrubs, all of which house many of nature’s smaller creatures.
ಅಂತ ಓದಿದಾಗ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ವನ ಮಹೋತ್ಸವ (ಸದಾ ತುಳು ಭಾಷೆ ಯ ಬಳಕೆಯಿಂದಲೋ ಎಂಬಂತೆ ಹುಡುಗರ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಓಣ ಮಹೋತ್ಸವ ) ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು.ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಜುಲೈತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸುವ ಈ ದಿನ ನಾವು ಶಾಲೆಗೆ ಮನೆ ಯಿಂದ ಒಂದೊಂದು ಗಿಡ ಒಯ್ದು ನೆಡುತ್ತಿದ್ದೆವು.ಮನೆ ಯಿಂದ ಗಿಡ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೊಗಬೇಕಾದರೆ ಅಮ್ಮ ಬೈಯುತ್ತಿದ್ದಳು-"ಸುಮ್ಮನೆ ಆ ಅಹಮ್ಮದ್ ಬ್ಯಾರಿಯ ಆಡುಗಳಿಗೆ ನೈವೇದ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಗಿಡ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೊಗುವುದು ಬೇಡ."ಶಾಲೆ ಯ ಕೆಳಗೆ ಮನೆ ಇರುವ ಅಹಮ್ಮದ್ ಬ್ಯಾರಿ ಆಡು ಸಾಕಿರುವುದು ನಮ್ಮ ತಪ್ಪಾ?ಆಡುಗಳು ನಮ್ಮ ವನ ಮಹೋತ್ಸವ ದ ಗಿಡಗಳನ್ನು ತಿಂದರೆ ನಮ್ಮ ತಪ್ಪಾ?,ಗಿಡ ನೆಡಿಸಿದ ಟೀಚರ್ ಬೇಲಿ ಹಾಕಿಸದಿರುವುದು ನಮ್ಮ ತಪ್ಪಾ?...ಎನೇ ಇರಲಿ ನಾವಂತು ಪ್ರತೀ ವರ್ಷ ವನ ಮಹೋತ್ಸವದಂದು ಶ್ರಧ್ದೆ ಯಿಂದ ಗಿಡ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ನೆಡುತ್ತಿದ್ದೆವು... ಹಸಿರೇ ಉಸಿರು....

ಪ್ರಶ್ನೆ

ಶಾಲೆಯ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇವಳು ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಸುಸ್ತಾದವರಂತೆ ಒಂದು ಕಡೆ ಕೂತಿದ್ದಳು.
ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಹತ್ತಿರ ಬಂದ ಟೀಚರ್ 'ಯಾಕೆ?ಏನಾಯ್ತು?' ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದರು.

ಮೊದಲೇ ಮಾತಿನಮಲ್ಲಿಯಾಗಿದ್ದ ಆವಲು ಶುರುಮಾಡಿದಳು;
"ನಾನು ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೀನಿ ...ಟೀಚರ್.ಸ್ವಲ್ಪ ಸುಸ್ತಾಯಿತು.ಅದಕ್ಕೆ ಕೂತುಕೊಂಡೆ ಅಷ್ಟೆ.ಮತ್ತೆ ಟೀಚರ್,ಏನು ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಾ?ಮೊದಲೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ ,ಅಮ್ಮ... ಬಹಳ strict ಆಗಿ ಇರ್ತಿದ್ರು.ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಊಟ ಮಾಡಬೇಕು,ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಬೇಕು, ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದ್ಕೊಬೇಕು ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಹೇಳ್ತಿದ್ರು.ಆದ್ರೆ ಈಗ ನಾನು ಏನು ಮಾಡಿದ್ರು ಬಯ್ಯೋದೇ ಇಲ್ಲ.ಎನು ಕೇಳಿದರೂ ತೆಗೆದುಕೊಡ್ತಾರೆ. ಯಾಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದದೆ ಇದ್ರೂ ಕೇಳೋದೇ ಇಲ್ಲಾ.ಎಷ್ಟು ಬದಲಾಗಿದ್ದರೆ ಗೊತ್ತಾ.ಮೊನ್ನೆ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ ಅಮ್ಮನ ಹತ್ರ ಕೇಳ್ತಾ ಇದ್ರು-'ನಿನ್ನ ಮಗಳ ಬ್ಲಡ್ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಗುಣ ಮಾಡೊದಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಎನಾದ್ರು ಪರಿಹಾರ ಇದೆಯಂತಾ?.
ಟೀಚರ್..,ಈ ಬ್ಲಡ್ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಅಂದ್ರೆ ಏನು?'

ಟೀಚರ್ ಬಿಟ್ಟ ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟಂತೆ ಕೂತಿದ್ದರು.

ಜೂನ್ 1 ಆಂದ್ರೆ ಮನದಲಿ ದಿಗಿಲು,ಆತಂಕ

ನಿನ್ನೆ... ಜೂನ್ 1 ,
ಆ ದಿನಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಶಕ್ತಿ ಇದೆಯಾ ಅಂತ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅನ್ನಿಸತೊಡಗುತ್ತದೆ..... ಜೂನ್ 1 ಆಂದ್ರೆ ಮನದಲಿ ದಿಗಿಲು
ಯಾಕೋ ಏನೋ ಜೂನ್ 1 ಅಂದ್ರೆ "june 1 blues" ಮನಸ್ಸನ್ನ ಆವರಿಸಿ ಬಿಡೊತ್ತೆ.
ಚಿಕ್ಕದಾಗಿನಿಂದ ಜೂನ್ 1 ಅಂದ್ರೆ ಶಾಲೆ ಶುರು...ಪುನಃ ಶಾಲೆಗೆ ...ಬೇಸಿಗೆ ರಜಾ ದ ಮಜಾ ಹೋಗಿ ..ಶಾಲೆ ಸಜಾ ಬರೋ ಕಾಲ.

ಆದರೂ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗೋ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಳೆ ಯಲ್ಲಿ ನೆನೆಯೋ ಖುಶಿ...
ಹೊಸ ಸಮವಸ್ತ್ರ,ಹೊಸ ಪಾಠ ಪುಸ್ತಕ ,ಹೊಸ ಕ್ಲಾಸ್,...ಎನೊ ಒಂದು ತರಾ ಖುಶಿ...

ನೆನಪಿನ ಮಳೆ ..ಸಂತಸದ ಮಳೆ ... ಆಲಿಕಲ್ಲು ಮಳೆ

ಮೊನ್ನೆ MAY 11 ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಆಲಿಕಲ್ಲು ಮಳೆ ಬಂದಿತ್ತು...
ನಾನು ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟು ಆಲಿಕಲ್ಲು ಹೆಕ್ಕಲು ಓಡಿಹೊಗಿದ್ದೆ.ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕೊಲೀಗ್ಸ್ ಜೊತೆ ನೆನೆದೆ.ತುಂಬ ಜನ ಆಫೀಸ್ ಗಾಜಿಗೆ ಮುಖ ಒಡ್ಡಿ ನಿಂತಾಗ,ಮೊಬೈಲಿಗೆ,ಮೊಬೈಲಿನ ಕ್ಯಾಮರಕ್ಕೆ ಕೆಲಸ ಕೊಟ್ಟು ನಿಂತಾಗ ನಾನು ಆಲಿಕಲ್ಲು ಹೆಕ್ಕಲು ಓಡಿಹೊಗಿದ್ದು ತಮಾಷೆ ಎನ್ನಿಸಬಹುದು ...ನಾನು ೩ನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ಊರಲ್ಲಿ ಆಲಿಕಲ್ಲು ಮಳೆ ಬಂದಿತ್ತು...ಆವತ್ತೂ ನಾನು ನನ್ನ ತಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಆಲಿಕಲ್ಲು ಹೆಕ್ಕಲು ಓಡಿಹೊಗಿದ್ದೆ..ಆ ದಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ ಕೋಲು ಮಿಠಾಯಿ (ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ನನ್ನ ನಾಮಕರಣ)ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು..ಅದಕ್ಕೆ ಎನೋ ಆ ನೆನಪು.. ಅದರೆ ಆ ಸಂತಸ ಬೇರೆ ಯಾವುದರಲ್ಲು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ...ಸಿಗಲಿಕ್ಕು ಸಾಧ್ಯ ಇಲ್ಲ್ಲ. ಮನುಷ್ಯ ಸಂತಸಕ್ಕಾಗಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೊ ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ ಆದರೆ ತನ್ನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಸಂತಸ ಹುಡುಕುವುದಿಲ್ಲ. ಆ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿನ ಸಂತಸ ಧೀರ್ಘಕಾಲದ ತನಕ ಅವನ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತದೆ...
ಅದಕ್ಕೆ ತಾನೆ Ramona L. Anderson ಹೇಳಿರೋದು....
" People spend a lifetime
searching for happiness; looking for peace.
They chase idle dreams, addictions,
religions, even other people,
hoping to fill the emptiness that plagues them.
The irony is that
the only place they ever needed to search
was within themselves"
ಇದೆಲ್ಲ ಆಲಿಕಲ್ಲು ಮಳೆ ಬಂದು ನಿಂತ ಮೇಲೆ ಬಂದ ನೆನಪಿನ ಮಳೆ ಕೊಚ್ಚಿ ತಂದ ರಾಡಿ...ಸುಮ್ನೆ ಎನೋ ಬರಿಯೋಣ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸ್ತು ಬರೆದೆ.

Stock Market Funda

Once upon a time in a village a man appeared who announced to the villagers that he would buy monkeys for Rs. 10. The villagers seeing that there were many monkeys went out in the forest and started catching them. The man bought thousands at 10 and as supply started to diminish and villagers started to stop their effort he announced that now he would buy at 20 rupees.

This renewed the efforts of the villagers and they started catching moneys again. Soon the supply diminished even further and people started going back to their farms. The offer rate increased to 25 and the supply of monkeys became so that it was an effort to even see a monkey let alone catch it.

The man now announced that he would buy monkeys at 50! However, since he had to go to the city on some business his assistant would now buy on behalf of the man.

In the absence of the man, the assistant told the villagers, "Look at all these monkeys in the big cage that the man has collected. I will sell them to you at 35 and when the man comes back you can sell it to him for 50."

The villagers queued up with all their saving to buy the monkeys.

Phir na woh aadmi mila, aur na us ka assistant........... Sirf bandar heebandar.....